Son yıllarda, Türkiye'de insan hakları ihlalleri giderek daha fazla rapor edilmektedir. Çeşitli uluslararası organlar ve mahkemeler, bazen çok keskin ifadelerle bile bunu doğrulamıştır. Bu nedenle bir “Türkiye Mahkemesi” kurmak için girişimde bulunduk.
Bu rapor, Türkiye Tribunali’ne işkence konusunda yöneltilen temel sorulara cevap vermeyi amaçlamaktadır. Hedeflenen gruplar kimler? Faillerin amacı ve motivasyonu nedir? ...
Bu rapor, Türkiye Tribunali’ne kaçırmalar konusunda yöneltilen temel sorulara cevap vermeyi amaç-lamaktadır. Kaçırmaların yine devletin muhalif kişilere yönelik eyleminin bir parçası olduğu ve bu gerçekler hakkında ciddi bir soruşturma yapılmadığı sonucuna varabilir miyiz?
Bu rapor, Türkiye’de devlet görevlileri tarafından işlenen ciddi insan hakları ihlalleri bakımından süregelen cezasızlık sorununu ele almaktadır. 1. İşkenceyi veya kötü muameleyi önleyen ve izleyen dahili bir sistem var mı ve var ise, gerçekte nasıl işliyor?...
Basın özgürlüğü, demokrasinin temel taşıdır ve işleyen bir demokrasinin sağlığının temel göstergesidir. Özgür bir basının güvence altına aldığı denetim ve dengeler olmadan hiçbir demokrasi yaşayamaz. Türkiye’de basın özgürlüğü çok büyük bir baskı altında. Birçok gazeteci eleştirel makaleleri nedeniyle uzun süreli cezalara mahkum edildi.
Bu raporda gerçekleri ve özellikle kamu yetkililerinin 2010 yılından bu yana gerçekleştirdiği ve Türk Yargısı’nın rolüyle ilişkili olan eylemler ve 2013’ten sonra yapılan ve yargıyı sarsan ani değişiklikler değerlendiriliyor..
Bu raporda, Türkiye Tribunali'ne sunulan diğer raporlarda açıklandığı gibi işkence ve kaçırma eylemlerinin, Roma Statüsü’ne ve Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin (UCM) içtihatlarına göre insanlığa karşı suç olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceği değerlendiriliyor.
