Son yıllarda, Türkiye'de insan hakları ihlalleri giderek daha fazla rapor edilmektedir. Çeşitli uluslararası organlar ve mahkemeler, bazen çok keskin ifadelerle bile bunu doğrulamıştır. Bu nedenle bir “Türkiye Mahkemesi” kurmak için girişimde bulunduk.
Günümüz Türkiye’sinde İşkence, Zorla Kaybetme/Kaçırma, Basın ve İfade Özgürlüğü, Cezasızlık, Yargı Bağımsızlığı ve Adalete Erişim, İnsanlığa Karşı Suç…
Basın özgürlüğü, demokrasinin temel taşıdır ve işleyen bir demokrasinin sağlığının temel göstergesidir. Özgür bir basının güvence altına aldığı denetim ve dengeler olmadan hiçbir demokrasi yaşayamaz. Türkiye’de basın özgürlüğü çok büyük bir baskı altında.
Rapor, Türkiye Mahkemesi'ne sunulan diğer raporlarda açıklanan işkence ve adam kaçırma eylemlerinin Roma Statüsü ve Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin (UCM) içtihatlarına göre insanlığa karşı suç olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceğini değerlendiriyor.
Bu rapor kaçırmalar konusunda yöneltilen temel sorulara cevap vermeyi amaçlamaktadır. Mahkeme huzurunda sunulan raporları ve ifadeleri dikkate alarak, kaçırmaların devletin muhalif kişilere yönelik eyleminin bir parçası olduğu ve bu gerçekler hakkında ciddi bir soruşturma yapılmadığı sonucuna varabilir miyiz?
Türkiye Tribünal Mahkemesi raportörü Luca Perilli, bu raporda gerçekleri ve özellikle kamu yetkililerinin 2010 yılından bu yana gerçekleştirdiği ve Türk Yargısı’nın rolüyle ilişkili olan eylemlerini ve 2013’ten sonra yapılan ve yargıyı sarsan ani değişiklikleri ortaya koyuyor.
Bu rapor, Türkiye Tribunali’ne işkence konusunda yöneltilen temel sorulara cevap vermeyi amaçlamaktadır. Hedeflenen gruplar kimler?Faillerin amacı ve motivasyonu nedir? İşkencenin uygulanma biçiminde belirli bir örüntü var mı? Sistematik olarak mı kullanılıyor?...
